Diyarbakır, Mezopotamya’nın kalbinde yer alması nedeniyle sert kara iklimiyle biliniyor. Dört mevsimi keskin hatlarla yaşayan şehirde, doğanın döngüsü yalnızca hava koşullarını değil, aynı zamanda günlük yaşamı, kültürel pratikleri ve toplumsal alışkanlıkları da şekillendiriyor.
Yazın Kavurucu Sıcakları
Diyarbakır yaz aylarında 40 derecenin üstüne çıkan sıcaklıklarla anılıyor. Sur içindeki avlulu taş evler, kalın duvarları sayesinde serinlik sağlıyor. Halk, gündüzleri gölgelik alanlarda vakit geçirirken akşamları taş sokaklarda yapılan sohbetler, kentin yaz kültürünün vazgeçilmezlerinden.
Kışın Soba Kültürü
Kış aylarında ise Diyarbakır’da bambaşka bir atmosfer hâkim. Soba başında kestane pişirmek, sahlep ve mırra içmek, kentin geleneksel kış alışkanlıklarını oluşturuyor. Eski mahallelerde hâlâ devam eden komşuluk kültürü, soğuk günlerde birlikteliğin sıcaklığını hissettiriyor.
Baharın Nevruz Coşkusu
Baharın gelişi Diyarbakır’da her zaman coşkuyla karşılanıyor. Nevruz kutlamaları, ateş üzerinden atlamalar ve Dicle kenarında yapılan piknikler, baharın kentteki kültürel karşılığını gösteriyor. Bahçelerde açan meyve ağaçları ve Hevsel’in yeşeren toprakları ise kente adeta yeni bir kimlik kazandırıyor.
Sonbaharın Hüzünlü Güzelliği
Sonbahar ise Diyarbakır’da huzurlu bir geçiş dönemi sunuyor. Bağ bozumları, nar ve incir hasadı, şehrin sofralarına bereket katıyor. Surların üzerinde gün batımını izlemek, sonbaharın romantik bir alışkanlığına dönüşüyor.
Mevsimlerle Şekillenen Kültür
Uzmanlara göre Diyarbakır’da mevsimler yalnızca iklim değişikliğini değil, aynı zamanda şehrin kültürel belleğini de şekillendiriyor. Yazın taş evlerin gölgesi, kışın soba sıcaklığı, baharın nevruzu ve sonbaharın bağbozumu; şehrin kimliğini oluşturan gelenekler olarak öne çıkıyor.
