Ebû Akîl (r.a.)-50

“Ey Ebû Akîl, ne yapıyorsun? Sen savaşamazsın!”

Ebû Akîl, “Görmüyor musunuz, beni çağırıyorlar?!” dedi. “O, Ensar’ı çağırıyor, yaralıları değil.” demeleri üzerine, Ebû Akîl, “Ben de Ensar’danım, sürünerek de olsa davete icabet edeceğim ve peşlerinden gideceğim.” dedi, kendini topladı, belini bağlayarak ayağa kalktı. Kılıcını da sağ eline aldı, arkadaşlarının arasına gitti. Kendisini sapasağlam hissediyordu. Yarasını beresini unutmuştu. İslam ordusunun mağlup olmasını tahayyül edemiyordu. Arkadaşlarına şöyle şevk veriyordu:

“Ey Ensar! Huneyn günü düşmanın üzerine tekrar dönüp zaferi kazandığınız gibi tekrar dönün, onlara göz açtırmayın!”