Sisli Bir Sabahın Ardından

Bugün şehir, gri bir perdenin ardına saklanmış gibi. Sabahın ilk saatlerinden itibaren çöken sis ve pus, yalnızca görüş mesafesini değil, insanların ruh halini de etkiliyor. Uzaklar silik, sesler boğuk, adımlar daha temkinli… Hayat, her zamankinden biraz daha ağır ilerliyor bugün.

Sis; doğada geçici bir misafir gibi görünse de şehir yaşamında ciddi etkiler bırakıyor. Trafikte artan kazalar, geciken seferler, ertelenen planlar… Görünmeyen yalnızca yollar değil; bazen insanlar da birbirini daha az fark eder oluyor. Herkes daha içine dönük, daha sessiz.

Puslu havalar, aynı zamanda bize doğanın üstünlüğünü de hatırlatır. En gelişmiş teknolojiler, en güçlü motorlar bile birkaç damla nemin ve havadaki yoğunluğun karşısında yavaşlamak zorunda kalır. Uçaklar rötar yapar, vapurlar bekler, sürücüler frene biraz daha erken basar. Aslında sis, hız çağında bize “yavaşla” diyen görünmez bir uyarıdır.

Böylesi havalarda sabah işe giden bir emekçinin yüzündeki endişe daha kolay okunur. Okula yürüyen bir çocuğun annesinin arkasından yükselen “yavaş git” uyarısı daha sık duyulur. Çünkü sis, sadece görüntüyü değil güveni de azaltır.

Bir de işin görünmeyen tarafı var: Sağlık. Özellikle solunum yolu hastalıkları olanlar için sisli ve puslu havalar ciddi risk taşır. Kirli hava, akciğerler için sessiz bir tehdit haline gelir. Bugün pencereyi açmadan önce iki kez düşünmek, maskeyi yalnızca kalabalıkta değil açık havada da takmak gerekebilir.

Ama her şeye rağmen sisin kendine has bir estetği de vardır. Tarihi sokakları örten o solgun örtü, eski bir fotoğrafın içindeymişiz hissi verir. Sokak lambalarının altında buharlaşan ışık, şehre kısa süreli bir masal havası katar. Belki de bu yüzden sis, edebiyatın ve sinemanın vazgeçilmez fonudur.

Bugün sisli bir gün… Görüş mesafesi kısa, belirsizlik fazla. Tıpkı hayat gibi. Ama sis nasıl ki güneş yükseldikçe dağılacaksa, karanlık görünen günlerin de mutlaka dağılan bir tarafı vardır. Yeter ki frene zamanında basalım, mesafemizi koruyalım ve acele etmeyelim.

Çünkü bazen en güvenli yol, yavaş gitmektir.