Umut, Yeniden Başlamanın Sessiz Gücü

Bazı sabahlar vardır; perdeden sızan ışık bile yorgun görünür. İnsan uyanır ama içi hâlâ uykudadır. Hayatın yükü, bir fincan kahveyle bile hafiflemeyecek kadar ağır gelir. İşte tam o anlarda devreye girer umut — sessiz, gösterişsiz ama inatçı bir dost gibi.

Umut, bazen bir çocuğun sokakta attığı kahkaha olur. Bazen annesinin eline sarılan bir evladın sıcaklığı. Bazen de bir çiftçinin kuruyan toprağa inat yeniden ektiği buğday tanesi… İnsan, ne yaşarsa yaşasın, içinde hep küçük bir “belki” taşır. İşte o “belki”, hayatın en güçlü yakıtıdır.

Bugünlerde hepimiz biraz yorgunuz. Ekonomiden, şehir gürültüsünden, bitmeyen haberlerden… Ama umut etmek, vazgeçmemek demektir. Çünkü vazgeçen insan, kendi hikâyesini yarım bırakır.
Belki bugün zor, ama yarın başka bir ihtimaldir. Ve biz, o ihtimale inanabildiğimiz sürece hayattayız.

Bir şehir düşün; yıllardır susuz ama içinde hâlâ filizlenmeye çalışan ağaçlar var. İşte o şehir, insandır aslında. Her darbenin ardından yeniden yeşermeye çalışan bir kalp…

Umut, büyük sözler istemez. Sadece “yeniden dene” der.
Ve biz, ne olursa olsun, yeniden denemeye değeriz.