Peygamberimizin vermiş olduğu kılıç, Ebû Dücâne’nin elinde müşriklere ölüm kusuyor, onlara aman vermiyordu. Önüne çıkanı saf dışı bırakan Ebû Dücâne, çarpışa çarpışa, def çalıp şarkı söyleyerek, müşrikleri savaşa teşvik eden kadınların bulunduğu yere kadar geldi. Kendisi bunu şöyle anlatıyor:
“Uzaktan birini gördüm. Halka kızıyor, hırslanıyordu. Üzerine yürüyüp vurmak için kılıcımı kaldırdığımda bağırdı. Onun bir kadın olduğunu görünce, Resûlullah’ın kılıcının şerefini gözettim ve onu bir kadına vurmadım.”