“Ey Ebû Lübâbe, sen Resûlullah’ın dediğini yapıncaya kadar bu yağmur kesilmez.”
Sonunda Ebû Lübâbe o hâle geldi ki, hurma ambarının açık yerlerini tıkamaya bir şey bulamadı, nihayet sırtından elbisesini çıkardı, su giren yerlere tıkamaya başladı. Böylece yağmur da kesildi. Ebû Lübâbe birazcık olsun zarar görmüşse de, susuzluk ve kuraklık gitmişti. Peygamberimizin latifesine muhatap olan Ebû Lübâbe tam olarak “rahmet”e kavuşmuştu.[9]