Ebû’l-Yeser (r.a.), Ensar’dandı. İkinci Akabe Biatı’na katılmıştı. Peygamberimizle birlikte bütün savaşlara iştirak etti. Bedir Savaşı’nda çok büyük kahramanlıklar gösterdi. Müşriklere kan kusturduğu bir sırada, müşriklerin safında bulunan, Peygamberimizin amcası Abbas’la karşılaştı. Onu öldürmedi. Çünkü Resûlullah, amcasının öldürülmesini yasaklamıştı. “Resûlullah seni öldürmeyi bize yasakladı.” dedi. Hz. Abbas da, “Bu, onun akraba hakkını ilk gözetmesi değildir.” mukabelesinde bulundu. Ebû’l-Yeser daha sonra Abbas’ı esir aldı, Peygamberimize getirdi.
Aslında Ebû’l-Yeser zayıf ve kısa boylu idi. Hz. Abbas ise güçlü kuvvetliydi. Böyle biri tarafından esir edildiği için mahcubiyet duyuyordu. Peygamberimize, “Yâ Resûlallah, vallahi beni bu adam esir etmedi! Beni, insanların en güzel yüzlüsü, başının saçı iki tarafa ayrılmış, mor bir ata binmiş, bunların içerisinde göremediğim birisi esir etti.” dedi. Ebû’l-Yeser de onu tasdik etti, “Yâ Resûlallah, onu esir ederken hiç görmediğim bir zat bana yardımda bulundu. Onun şekli şöyle şöyleydi.” dedi. Peygamberimiz (a.s.m.), “Sen onu esir alırken şerefli bir melek sana yardım etmiştir.” buyurdu.