Bir defasında Resûlullah, bir emri tebliğ için onu kavmine göndermişti. Hz. Peygamber’den bu emri alan Esmâ’nın, ayakkabılarını eline alarak, yalın ayak, nefes nefese koşup kavmine gittiği ve Resûlullah’ın emrini tebliğ ettiği bildirilmektedir.
Resûlullah’ın medresesinde yetişen sahabilerin, hizmet ve vazifesindeki hassasiyetleri nihayetsizdi. Yeni bir emir, yeni bir tavzif karşısında durmak ve yorulmak nedir bilmezler, gerektiğinde Esmâ’nın yaptığı gibi yalın ayak koşarlardı.
Hicrî 66 tarihinde vefat eden bu fedakâr ve kahraman şahsiyetin hayatıyla ilgili kaynaklarda çok az bilgi vardır. Ebû Hüreyre’nin yukarıda geçen beyanları dışında, Muhammed bin Ömer’in Esmâ ve Hind’i kastederek, “Ben, bu iki kardeşin ve Enes bin Mâlik’in, Resûlullah’ın kapısını terk ettiğini görmedim!” şeklindeki ifadesi, Esmâ ve kardeşinin Resûlullah’ın hizmetinden bir an olsun ayrılmadıklarını göstermektedir…[1]